W 1924 roku w Stanach Zjednoczonych rozpoczęto emisję audycji radiowej pt. "The Everyday Hour", nadającej koncerty muzyczne. Audycję sponsorował koncern National Carbon Company – istniejący do dzisiaj i świetnie prosperujący producent baterii i akumulatorów. Była to pierwsza w historii sponsorowana audycja i początek nowej ery nie tylko w marketingu ale też w kulturze.

Zjawisko finansowania przez osoby prywatne działań kulturalnych istniało już dawno lecz miało inne formy. Była to raczej opieka wpływowych i bogatych miłośników sztuki nad artystami, nazywana powszechnie mecenatem – od nazwiska Gajusza Cilniusza Mecenasa – rzymskiego polityka, poety i patrona poetów m.in. Horacego. Gdyby nie mecenasi renesansu, tacy jak Ludovico Sforza il Moro lub Lorenzo de Medici nie oglądalibyśmy dzisiaj wielu wspaniałych dzieł Leonarda da Vinci i Michała Anioła. W tamtych czasach powszechny był też mecenat dworski, królewski, magnacki i kościelny (głównie papieski). Wielkimi mecenasami sztuki w Polsce byli królowie Władysław IV Waza i Stanisław August Poniatowski.

Mecenat jest to forma wspierania sztuki z którą mamy do czynienia wtedy, gdy ofiarodawca przeznaczając pieniądze na jakiś cel, nie oczekuje w zamian korzyści materialnych. Mecenas wspiera artystę dlatego, że sam jest miłośnikiem i pasjonatem sztuki lub chce żeby jego nazwisko było powiązane z jakimś dziełem sztuki.

Innym obliczem finansowania sztuki jest sponsoring, którego erę rozpoczęła amerykańska audycja "The Everyday Hour". Sponsoring jest jedną z najszybciej rozwijających się form promocji. Jest ściśle powiązany z biznesem, ponieważ to głównie firmy i prywatni przedsiębiorcy są sponsorami.

Sponsoring kultury - w przeciwieństwie do mecenatu – jest relacją partnerską. Sponsor przekazuje na rzecz sponsorowanego środki finansowe lub materialne, konieczne do realizacji jego celów, a w zamian sponsorowany pozwala na wykorzystanie potencjału promocyjnego tkwiącego w danym projekcie kulturalnym.

Korzyści jakie może przynieść firmom sponsorowanie kultury są ogromne, zwłaszcza że cały czas wzrasta w społeczeństwie zainteresowanie masową rozrywką. Dla firm, długofalowe sponsorowanie kultury i sztuki to jedna z najlepszych metod poprawy czy wzmocnienia własnego wizerunku. Jest to promocja pozwalająca na uzyskanie dodatkowych korzyści niemożliwych do osiągnięcia dzięki reklamie. Istotą sponsoringu są skojarzenia. Odbiorca przenosi pozytywne skojarzenia, jakie wywołała w nim dana impreza kulturalna na sponsora tej imprezy. Sponsor jest utożsamiany z atrybutami , które większość społeczeństwa łączy z kulturą i sztuką tj. wyjątkowość, elitarność, elegancja, prestiż, zamożność, tradycja, zaufanie. Ponadto sponsor buduje wizerunek swojej firmy jako organizacji odpowiedzialnej społecznie, troszczącej się o wspólne dobro jakim jest kultura, a to z kolei zwiększa zaufanie społeczeństwa.

Widzimy więc, że kultura stała się dla biznesu równorzędnym partnerem, który nie tylko bierze, ale może dać bardzo dużo w zamian. Dla kultury sponsoring jest dobrodziejstwem, bo to dzięki niemu wiele inicjatyw ma szansę na realizację, a dla biznesu jest sposobem na zbudowanie pozytywnego wizerunku marki, zdobycie zaufania i dotarcie do społeczności lokalnych.

W naszym kraju kultura potrzebuje sponsorów. Budżety instytucji kulturalnych w większości przypadków są w stanie ledwo zaspokoić potrzeby związane z utrzymaniem instytucji i pracowników, a na realizację projektów brakuje już środków. I tutaj z pomocą może przyjść sponsor.

Na Zachodzie sponsoring jest bardzo prężny, ponieważ został zbudowany na poczuciu zbiorowej odpowiedzialności za dziedzictwo narodowe i przyszłość kultury. Tam środowiska związane z biznesem wiedzą jak ważna w rozwoju społeczeństwa jest kultura i same zabiegają o to by mieć w niej swój udział.