Fajna ta jesień… Ale spokojnie, zaraz się popsuje: przyjdą deszcze, grzyby się skończą, wybory zaczną…

  Kto mądry, za bardzo się tym nie przejmie, wspominając magię jesieni. A z magią jak to z magią: do jej uprawiania potrzebny jest czarodziejski rekwizyt. Butelka nalewki z pigwowca na ten przykład.

Na początku jednak uwaga botaniczna: odróżniamy pigwowiec japoński od pigwy. W największym skrócie: pigwowiec to krzew, pigwa drzewo. Owoce pigwowca są mniejsze i bardziej aromatyczne. Z pigwowca robimy nalewki, z pigwy konfiturę (choć jeśli uczynimy odwrotnie, to też wyjdą rzeczy znakomite – ale urok robienia nalewek polega na poszukiwaniu Doskonałości…) Resztę sprawdźcie u Św. Gugla.

Owoce do produkcji powinny być koloru złotego, bez żadnych widocznych uszkodzeń. Jeżeli wpadły nam w łapy takie bardziej zielonkawe (w nocy w nieznajomym ogrodzie trudno ocenić :)), zostawmy je na tydzień w papierowej torbie – ślicznie się zarumienią.

I takie to cudne, malutkie słoneczka przerabiamy na magiczny artefakt.

Najpierw bardzo starannie szorujemy owoce. Potem każdy przekrawamy na pół i łyżeczką do herbaty wybieramy gniazda nasienne. Same pestki odkładamy na bok (o ich zastosowaniu dalej). Kroimy w plasterki i wrzucamy je do słoja. Po czym uzupełniamy o następujące delicje (proporcje na 1 kilogram owoców wypestkowanych): 0,5 litra gorzałki i 0,5 litra spirytusu. Odstawiamy na 4 tygodnie w ciepłe i ciemne miejsce. Szafa z kieckami żony sprawdza się idealnie. Po tym czasie zlewamy płyn znad owoców, które z kolei, żeby im smutno nie było, traktujemy pół kilogramem miodu albo 30 dkg cukru. Czekamy aż powstanie syrop (ze dwa tygodnie zejdzie…) po czym łączymy go z pierwszym nalewem. Pozostałe owoce topimy jeszcze raz w 0,5 litra wódki i moczymy kolejne 4 tygodnie. Wszystko łączymy razem do kupy i czekamy… Kurczę, trochę przykro mi to mówić, ale czekamy trzy miesiące. Trzy miesiące… Trzy miesiące…

Jeżeli wola, możemy taką naleweczkę podmalowywać dodatkami: ja lubię rodzynki, ktoś inny może dać np. goździki. Ale za pierwszym razem radzę zrobić wersję podstawową.

A co do pestek: z nich również można zrobić nalewkę! Ja tam jestem nieodrodne potomstwo rolników z Podlasia: choruję, kiedy mam coś do kosza wyrzucić… Do słoja wsypujemy szklankę pestek pigwowca, do której dodajemy kolejno wystudzony syrop z 2 szklanek wody i 30 dkg cukru oraz półtora szklanki spirytusu. Po 21 dniach filtrujemy toto przez gazę do butelek i po miesiącu mamy świetny, pachnący pigwą, migdałami i jabłkami napitek.

Kiedy w lutym otwiera się taką butelczynę, w całym domu pachnie jesienią. To dobrze, bo o ile najładniej wygląda w Polsce wiosna, o tyle najpiękniej pachnie chyba właśnie jesień.