Z całą pewnością obecność i zainteresowanie Leszkiem Mądzikiem w Radzyniu sprowokowała Dominika Leszczyńska, która jest autorką książki „Leszek Mądzik. Podróż”.

Idąc tym śladem Biblioteka Pedagogiczna chcąc przybliżyć twórczość artysty zorganizowała z nim spotkanie. Wydawało się, że w piątek 26 marca jak spodziewali się organizatorzy, sala będzie pękała w szwach. Było jednak kameralnie i ta kameralność jak się wydaje przypadła do gustu bohaterowi spotkania. Można śmiało powiedzieć, że uczestnikami była ścisła elita intelektualna naszego miasta. 

Podczas wieczoru odbył się pokaz filmu Doroty Nowakowskiej "Dotyk przemijania" dotyczący twórczości Leszka Mądzika. Miała również miejsce promocja jego najnowszej książki „Teatr, scenografia, warsztaty, fotografia". Sam mistrz otwarcie opowiadał o swojej twórczości artystycznej, nawiązując bliski kontakt ze słuchaczami i odpowiadając na pytania.

Trud organizacyjny wzięła na siebie Biblioteka Pedagogiczna. Choć lepiej napisać, że to zapał Grażyny Kratiuk i zespołu spowodował, że to spotkanie miało miejsce. Zaś Sponsor Generalny w postaci Spółdzielczej Mleczarni "Spomlek" stanął na wysokości zadania wspierając finansowo wydarzenie. Nie obyło się bez degustacji znakomitych serów! Można spekulować, że otwartość biznesu na zdarzenia kulturalne przełamie w końcu niepokonywalną barierę i doczekamy się w Radzyniu z prawdziwego zdarzenia Mecenasów kultury i profesjonalnego sponsoringu. Sytuacji, w której dwa bieguny sponsor i sponsorowany stają się dla siebie partnerami wzajemnie się wspierając tworząc wartości dodane! Oby ten trend dostrzegło znacznie więcej firm z Radzynia i jego okolic. Ale jak zawsze za czymś pozytywnym zwykle stoją konkretni ludzie. Ludzie z otwartymi głowami i za to dla nich duży plus! 

Wydaje się, że coraz bardziej organizatorzy czy też określone osoby są w stanie sprostać zaplanowaniu i doprowadzeniu do  spotkań z wybitnymi postaciami o formacie światowym to jednak można odnieść wrażenie, że również i odbiorca musi dojrzeć i dorosnąć do odbioru sztuki takiego formatu. Stąd też kameralność imprezy i kameralny krąg prawdziwie zainteresowanych. Na "lans" w takich okolicznościach nie można wręcz liczyć. Zawsze wypadnie się zabawnie! 

W tle zaś, bardzo plastycznie prezentowały się ikony Arkadiusza Kulpy. Plus za elegancką sztukę wpisania się w sztukę światowego formatu. 

Zaś osobiście dziękuję Leszkowi Mądzikowi za umiejętność odczuwania i przekazywania życia, które leży już w sferze niewyrażalnego. Poza zgiełkiem słów i nowomowy. Warto było spotkać się z człowiekiem, który czuje życie i tajemnice jego przemijania – artystą potrafiącym zamknąć przeżycia duchowe w światło, obraz, dźwięk. 

A już w czerwcu również w Radzyniu będziemy ponownie gościć Leszka Mądzika ale tym razem w spektaklu na żywo! I naprawdę, będzie warto się wybrać! 

A kim jest... 

Leszek Mądzik  urodził się 5 lutego 1945 roku w Bartoszowinach na Ziemi Kieleckiej. Po ukończeniu kieleckiego Liceum Technik Plastycznych, w latach 1966-70 studiował historię sztuki na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wtedy tak mocno zainteresował się teatrem i w roku 1969 założył Scenę Plastyczną KUL. 

Od tego czasu zrealizował piętnaście premier Sceny Plastycznej KUL (m.in. "Ecce homo" 1970, "Wieczerza" 1972, "Ikar" 1974, "Zielnik" 1978, "Brzeg" 1983, "Wrota" 1989, "Szczellina" 1994, "Kir" 1997). Jego teatr brał udział w ponad pięćdziesięciu międzynarodowych festiwalach na wszystkich kontynentach, wielokrotnie przywożąc z nich nagrody i wyróżnienia. Wspomnijmy tylko o Nagrodzie Krytyków za "Wilgoć" na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Kairze, Nagrodzie za reżyserię, scenografię i technikę teatralną za "Zielnik" na światowym festiwalu teatralnym w Japonii, Nagrodzie Specjalnej na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w USA, wyróżnienie na Światowej Wystawie Scenografii "Praskie Quadriennale" w Pradze. 

Leszek Mądzik to wybitna postać polskiego i światowego teatru. Był autorem wielu scenografii w teatrach polskich, portugalskich, francuskich i niemieckich. Prowadził zajęcia ze studentami na zaproszenie uniwersytetów i szkół artystycznych m.in. w Helsinkach, Berlinie, Amsterdamie, Waszyngtonie, San Francisco, Bonn, Hamburgu, Lyonie, Pradze, Buffalo, Rennes, Dublinie, Rydze. Za granicą jego nazwisko jest wymieniane obok najwybitniejszych twórców niekonwencjonalnego teatru w Polsce - Grotowskiego, Kantora i Szajny. Stworzył, bowiem teatr w pełni oryginalny o niepowtarzalnej jedności stylistycznej. Życie i śmierć, to na co jesteśmy nieuchronnie skazani, są obsesyjnymi tematami artysty, przedstawionymi w fascynującej formie. 

U podstaw jego teatru stoją zapamiętane w kadrze pamięci miejsca i przeżycia z okresu dzieciństwa i młodości spędzonej w Kielcach. Tamte przeżycia i przemyślenia znalazły ujście w teatralnej materii i odcisnęły swoje piętno na całej twórczości artysty. Leszek Mądzik wspominał: 

"Najważniejsze było okno, z którego widziałem płynący czas. Jawił się w postaci karawanu.Jadącego ulicą Domaszowską dlatego, bo prowadziła do Domaszowic. Domaszowicka krzyżowała się z Bodzentyńską, która prowadziła do Bodzentyna. To było prawie centrum Kielc. Ale że Kielce były wówczas bardzo małe, to można było powiedzieć, że było to Kielc obrzeże. Jak stałem w oknie, to po prawej stronie miałem szpital i kostnicę, po lewej cmentarz. Kondukt musiał się przed oknem zawsze pojawić. Nie miał innej drogi. Od dziewiątej rano, aż do zmierzchu szły pogrzeby. Przede mną rozgrywał się właściwie teatr. Raz był to bardzo kameralny kondukt, kiedy indziej pochód z orkiestrą dętą, z poduszkami i orderami. Jedząc, chodząc i bawiąc się byliśmy skazani na teatr życia i śmierci. Inne bliki dawało słońce, inne szarości i deszcze. Do tego dochodził dźwięk końskich kopyt, muzyka orkiestry i ludzki śpiew, który potrafił zagłuszyć wszystko..." 

Z inicjatywy radnej Barbary Kwapisiewicz, 14 maja 1998 roku uchwałą Rady Miejskiej w Kielcach nadano Leszkowi Mądzikowi honorowe obywatelstwo Miasta Kielc. 

Źródło: http://www.teatry.art.pl/miasta/lubelskie/lublin/kul/sylwetka.htm