Odkąd żyję, z radością oczekiwałem na 2 kwietnia...

To dla mnie bardzo ważna data. Tak było również 5 lat temu. Był to jednak inny dzień... pełen pytań, informacji prasowych, pełen smutku. O 21:37 nagle czas się zatrzymał. I tylko łzy płynęły - z oczu ludzi na ekranie telewizora i po moich policzkach. Przejmujący płacz dzwonu Zygmunta, a potem cisza i wielka niewiadoma. Co będzie dalej? Jak sobie poradzimy? Odszedł...

"Nie lękajcie się..."- powiedział. Kiedy Ziemia zaczęła się znowu obracać dookoła swej osi, przypomniałem sobie te słowa. Na początku nieśmiało, ale z czasem zacząłem coraz bardziej w nie wierzyć. "Nie lękajcie się..." Ileż jest wiary i siły w tych trzech prostych słowach. Tak jakby chciał nam powiedzieć, że zawsze będzie z nami i będzie czuwał. To co mi dał zrozumiałem dopiero później.

Już się nie lękam Ojcze, już się nie lękam... Carpe diem!

Namawiam Was dzisiaj moi drodzy, do tego, żeby spotkać się tak jak 5 lat temu obok naszego radzyńskiego słupa przy parku, gdzie codziennie wisi portret Papieża. Albo przy krzyżu, który po Jego śmierci ustawiliśmy u zbiegu ulic Targowej i Bohaterów. Tam, gdzie komu bliżej. Ze zniczem w ręku i nadzieją w sercu. 21:37