Już wyjaśniam obrazek ze wstępu.

Słowo, które po sędziowaniu w meczach Brazylia – Chorwacja i Meksyk – Kamerun  odmienianie jest przez kibiców przez wszystkie przypadki: WAŁEK! Ani grać, ani kibicować się nie da...

Jednak spróbujemy. W gości przyszli dziś zawodowcy: Rafał Borysiuk i Artur Idzikowski.

Różnią się bardzo. Na boisku i poza nim.  Borysiuk to świetny technik, mistrz rzutów wolnych, który kilka meczy dla Orląt wygrał z niewielką pomocą kolegów. Idzikowski wirtuozem futbolu raczej nie jest, ale żeby zbyt wielu chciało nawet towarzysko  grać przeciwko Idziemu – o, co to, to nie. Lepiej się nie wchrzaniać  kiedy maszynka pracuje. Rafał zimna główka, Artur częściej okazuje emocje. Zusammen do kupy razem wzięli się za trenerkę.

Po kolei zaliczają kolejne stopnie szkoleniowego wtajemniczenia, potwierdzając je kolejnymi certyfikatami.  (To ja, Wacław Jarząbek, trener drugiej klasy… :) Razem prowadzą bardzo liczną grupę młodzików Orląt. Efekty są znakomite: nie dość, że małolaty walą na treningi całą gromadą, to jeszcze okazuje się, że grają coraz lepiej.  A o to w tej robocie chodzi.

Typujemy!

Rafał Borysiuk

Kolumbia-Grecja 1:0.

Kolumbijczycy skromnie wygrają bo mają lepszą drużynę i grają niemalże w domu. Grecja nigdy mnie nie przekonywała i trudno mi cokolwiek o nich powiedzieć.

Urugwaj-Kostaryka 2:0

Pewne zwycięstwo Urugwaju, który jest dla mnie jednym z faworytów tego turnieju.

Włochy-Anglia 1:1

Obie drużyny znają sie doskonale i uważam że w pierwszym meczu nikt nie będzie chciał przegrać i skończy sie podziałem punktów.

 Artur Idzikowski

Kolumbia -  Grecja 0-0

Obie drużyny będą bały się odsłonić. Grecy jak zwykle zastawią się w obronie, bo to robić umieją.

Urugwaj – Kostaryka 2-0

Nie wiem zbyt wiele o reprezentacji Kostaryki, ale kiedy Urugwaj grał ostatnio przeciwko Polsce, zrobił świetne wrażenie. Doskonała technicznie, poukładana piłka…

Włochy- Anglia 0-0

Żadne indywidualności nie błysną, będziemy mieli do czynienia z pojedynkiem dwóch kolektywów. Czeka nas dość nudne,  siłowe, solidne granie w środku pola.

Pogadajmy o piłce

Czy żeby być dobrym trenerem to trzeba być najpierw chociaż jakim-takim piłkarzem?
Rafał: Absolutnie nie uważam ze aby być dobrym trenerem wpierw trzeba być dobrym piłkarzem, zresztą przykłady można mnożyć a najlepszy to Jose Mourinho. Był przeciętnym piłkarzem a jest jednym z najlepszych trenerów na świecie i mam nadzieje że ze mną będzie podobnie!

Artur: Nie ma reguł. Wiadomo, granie daje jakieś zaczątki i doświadczenia, ale jeśli masz podstawy, warsztat, i umiesz zrobić atmosferę, to wyniki przyjdą.

Ile procent sukcesu w drużynie to zasługa trenera? Czy dobrzy piłkarze poradzą sobie sami nawet jak na ławce siedział będzie jakiś pacjent? Czy wybitny trener zrobi silną drużynę z kiepskich grajków?

Artur: 50/ 50, zdarzało mi się grać w drużynie, gdzie po drodze z szatni sami ustalaliśmy co i ja i szło… Dobry trener robi różnicę – popatrz na Damiana Panka, jego poprzednik miał tych samych piłkarzy, przyszedł Panek, ruszył atmosferę i był wynik.

Rafał: Trudno jednoznacznie stwierdzić, ile procent to zasługa trenera,  ale na pewno duża. To zawodnicy grają na boisku i wtedy to juz oni w dużej mierze odpowiadają za wynik, Dobry trener musi wyciągać wnioski w trakcie gry i odpowiednio reagować na to co sie dzieje na boisku. Jednak na pewno dobry trener,  który potrafi odpowiednio ustawić drużynę, dobrać odpowiednią taktykę, dbać o atmosferę w szatni  i  - co najważniejsze  - potrafi zmotywować drużynę to pól sukcesu!

Najlepszy piłkarz z jakim grałeś to?

Artur: Tomek Brzyski!  Świetna lewa noga, dynamit, na naszą ligę był to piłkarz kompletny. Trochę się dziwię, że w górę poszedł tak późno, ale jego nieszczęściem było to, że startował z Lubelszczyzny, a kilka lat temu stąd naprawdę było trudno się wybić.

Rafał: Niestety nie dane mi było grac z wielkimi piłkarzami, chociaż w latach, kiedy byłem jeszcze juniorem grałem w jednej drużynie m.in. z braćmi Brożkami czy Pawłem Strąkiem. Natomiast w Radzyniu najlepszym zawodnikiem z jakim grałem był z pewnością Łukasz Giza!