Sprawdźcie rozkład jazdy Drugich Radzyńskich Dni Fotografii.

Dzień pierwszy 13 czerwca 2018 (środa):

FOTOGRAFIA – SPOSÓB NA CIEKAWE ŻYCIE

(klasy V i VI szkół podstawowych  oraz klasy gimnazjalne) + wszyscy chętni

sala kina oranżeria – każdy uczestnik przynosi aparat fotograficzny lub telefon komórkowy

09.00 – 09.45 wykład, techniczne aspekty fotografii

09.45 – 11.00 plenerowe studio fotografii

11.45 – 13.00 plener – portret miasta

Zajęcia poprowadzi Maks Skrzeczkowski - magister sztuki, fotograf, podróżnik, wykładowca na Podyplomowych Studiach Fotografii oraz na Wydziale Politologii (UMCS), a także w Lubelskiej Szkole Sztuki i Projektowania, fotoreporter magazynu “Lajf”, międzynarodowy obserwator wyborów prezydenckich na Ukrainie (2004), animator kultury – organizator licznych imprez fotograficznych oraz pokazów podróżniczych, koordynator projektu Akademia Odkryć Fotograficznych (prowadzonego w Centrum Kultury w Lublinie przez Pracownię Promocji Dziedzictwa Kulturowego). Wielokrotnie wyróżniony i nagradzany w konkursach fotograficznych oraz za działania w dziedzinie kultury. Zasiadał w jury licznych konkursów fotograficznych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Historii Fotografii w Krakowie. Mieszka i pracuje w Kazimierzu Dolnym.

Dzień drugi 15 czerwca 2018 (piątek)

FOTOGRAFIA PRZYRODNICZA

Warsztaty fotograficzne dla wszystkich chętnych (bezpłatne)

Pałac Potockich w Radzyniu Podlaskim
10:00-19.00

Zajęcia poprowadzi Rafał Siek

Sprzęt fotograficzny i techniki fotografowania w fotografii przyrodniczej

1_Aparaty_fotograficzne (budowa, ustawienia, obsługa, tryby pracy, korekcje)

2_Obiektywy (rodzaje, jasność, przysłona, rozdzielczość, rozmycie tła, błędy optyczne)

3_Lampy błyskowe (zasada działania, pomiar światła, praca w różnych trybach)

4_Statywy i głowice (rodzaje i budowa – po co dźwigać dodatkowe kilogramy)

5_Dodatkowe akcesoria

6_Własna technika twórcza

Fotografowanie dzikich zwierząt – techniki i metody.

1_ Logistyka i budowa ukryć

2_Lekcja cierpliwości i pokory

Kompozycja, kadr, perspektywa, głębia ostrości, światło, kolor.

Sposób zapisu obrazu

Komputer, karta graficzna, monitor

Obróbka RAW

Cyfrowa obróbka zdjęć

Archiwizacja

Przez cały dzień będziemy mogli oglądać wystawę  fotografii WIESŁAWY BAJKO „Ptaki Polski” Pałac Potockich w Radzyniu Podlaskim.

18:30 -po zachodzie słońca
Warsztaty terenowe- sesja pejzażowa
Zajęcia praktyczne - omówienie zdjęć uczestników.

Pokazy diaporam

Od 20.00 do późnych godzin nocnych rozmowy o fotografii i prezentacje autorskie uczesteników warsztatów i gości ( materiał przynosimy na pendrivie)

Uwaga –w nocy z piątku na sobotę 15/16 czerwca,  jedyna możliwość przenocowania w Pałacu Potockich w warunkach polowych. Zapewniamy dach nad głową w salach kilkuosobowych , dostęp do toalety i materac. Nie mamy niestety wpływu na pojewienie się białej damy przechadzajacej się po pałacowych komnatach.

Wyżywienie we własnym zakresie.

Zajęcia poprowadzi Rafał Siek - pochodzi z Lubelszczyzny. Absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Lubelskiej. Członek Lubelskiego Towarzystwa Ornitologicznego, Związku Polskich Fotografów Przyrody Okręg Roztoczańsko-Podkarpacki i członek-założyciel stowarzyszenia EUROKRESY. Od 1995 roku posiada uprawnienia do wstępu na teren rezerwatów przyrody oraz do fotografowania i filmowania najrzadszych gatunków zwierząt występujących w Polsce. Autor wystaw indywidualnych i zbiorowych, pokazów i diaporam. Zdjęcia jego autorstwa publikowane są w różnego rodzaju albumach m.in. „Skarby Naszej Przyrody”, „W Lasach Podkarpacia”, „Poleski Park Narodowy”, „Atlas Zwierząt Chronionych”; książkach „Ujście Wisły”, „Dolina Środkowej Wisły”, „Ptaki Polski”, „Ptaki Lubelszczyzny”, „Przyroda Polesia”; przewodnikach, licznych kalendarzach czy na plakatach promujących polską przyrodę. Współautor albumu „Małopolski Przełom Wisły z lotu ptaka”. Współpracuje z redakcjami czasopism o tematyce przyrodniczej.
W 2007 roku zdobył tytuł Fotografa Roku ZPFP ORP. W latach 2005 – 2010 współpracował z firmą KRUK Artur Tabor jako operator kamery w filmie przyrodniczym.

„Fotografowanie przyrody to dla mnie najwspanialsza przygoda i sens życia.
To możliwość spełniania się w wielu dziedzinach. Buduję najprzeróżniejsze ukrycia,
aby potem powiesić je w koronach drzew lub na szczycie aluminiowej drabiny. Inne zaś umieszczam na pontonie czy dachu samochodu. Potem siedzę w nich po kilkanaście a nawet kilkadziesiąt godzin, stając się w ten sposób niewidoczny dla zwierząt. Przemierzam setki kilometrów by spotykać ciekawych ludzi lub w samotności mieszkać tydzień na bagnach. Często oglądam wschody i zachody słońca i dziękuję Panu Bogu, że mogę przebywać w różnych przepięknych miejscach”.

Wiesława Bajko autorka wystawy– pisze o sobie - Przyroda mnie ciekawiła właściwie od zawsze, natomiast ptaki i ich fotografowanie dopiero od lat dziesięciu, za sprawą dzięcioła zielonego, któremu fotografię zrobiła córka. Bardzo wtedy zapragnęłam także takie zdjęcie zrobić i długo to trwało zanim marzenie się spełniło. Najpierw musiałam opanować sztukę fotografowania, trwa to do dziś zresztą, bo nadal się uczę. Poznawałam i poznaję wiele gatunków ptaków, o istnieniu których nie miałam pojęcia, ich wygląd, nazwy, zwyczaje, środowisko. Pasjonuję się fotografią ptaków od tylu lat, a nadal bardzo mnie to hobby pochłania, podziwiam wszystkie ptaki od mysikrólika do bielika i chcę rozwijać swoje umiejętności, by ich piękno oddawać jak najlepiej.

Dzień trzeci 16 czerwca 2018.

„SPOTKANIE Z TWÓRCZOŚCIĄ ARTURA TABORA”.

Godz.14.00- Sala kameralna nr 13 Radzyńskiego Ośrodka Kultury . Spotkanie otwarte dla Wszystkich chętnych.

Dzień poświęcony Arturowi Taborowi i jego twórczości fotograficznej i filmowej.

Prowadzenie – Jolanta Tabor.

W programie m.in. Film „Bug – pejzaż nostalgiczny” 40min. , rozmowa „Moja droga życia...-Artur Tabor” 25 min.

Możliwość zakupu filmów i albumów Artura Tabora.

Godz. 17.00 – otwarcie wystawy fotografii Artura Tabora „Te co skaczą i fruwają”. Galeria Oranżeria Radzyńskiego Ośrodka Kultury. ul. Jana Pawła II 4.

18.00 – otwarcie wystawy fotografii Grzegorza Pawlaka i Edwarda Hartwiga „Historia nie do zapomnienia”

„Galeria  Oranżeria” Radzyńskiego Ośrodka Kultury ul. Jana Pawła II 4

"Bug - pejzaż nostalgiczny"

"Autor Artur Tabor ostatnie lata poświęcił na dokumentowanie nadbużańskiego świata, świata ludzi związanych z rzeką, który pomału zanika - coraz mniej koni, krów, drewnianych łódek, chat krytych strzechą..."

Na pokaz multimedialny pn. " Bug. Pejzaż nostalgiczny" składają się czarno-białe zdjęcia i teksty autorstwa Artura Tabora, pochodzące z albumu pod tym samym tytułem.

Autor przedstawia dolinę rzeki Bug od wczesnych lat 80-tych po dzień dzisiejszy.     Wiele tematów jest już nie do powtórzenia: odeszli ludzie, zniknęły praktycznie wszystkie chaty kryte strzechą. Wieś nadbużańska powoli traci swój charakter, coraz mniej drewnianych domów, koni i krów. To co kiedyś było dla autora tłem w fotografii przyrodniczej zaczęło szybko znikać. Ludzi żyjących w dolinie Bugu Artur Tabor fotografował od zawsze ale dopiero w ostatnich latach poświęcił im więcej czasu, odkrywając przy tym samego siebie. Książka i pokaz ma charakter osobisty i zamieszczone w niej  teksty opisują spotkania z ludźmi i nadbużańską krainę.

"BUG - magia rzeki i ludzi. Historia mojej fascynacji tą rzeką to również historia mojego życia, które splata się z Bugiem. Woda zawsze mnie fascynowała ale początkowo nie zdawałem sobie z tego sprawy. Nad rzekami czuję się najlepiej, otwarta przestrzeń mnie uspokaja, a zapach wody i błota koi zmysły. Jeszcze w szkole średniej czytałem w książkach o Bugu, rzece dzikiej i nieuregulowanej, płynącej na naszych wschodnich ziemiach. Coś mnie tam ciągnęło. W pewnym wieku nie analizuje się tych odczuć, po prostu się działa. Ja też tak zrobiłem i pewnego letniego dnia z bratem i grupą przyjaciół wsiedliśmy na rowery i spod Radomia pojechaliśmy nad Bug do Mołożewa (ponad 200 km). Do dziś pamiętaj jak ją ujrzałem, rzekę moich marzeń.... " - fragment tekstu autora

Czas trwania pokazu - 40 min.

rozmowa "Moja droga życia... - Artur Tabor"

Artur opowiada w niej o początkach fotografii, o pierwszych ciemniach i wywoływaniu zdjęć czarno-białych. Opowiada o emocjach w fotografii, o przygotowaniach do pracy w terenie, o drodze do zrobienia wymarzonego zdjęcia. Rozmowa ta, jest to przede wszystkim opowieść o fotografii jako drodze życia, którą Artur Tabor wybrał lub która jego wybrała.

Czas trwania – 25 min.

Artur Tabor (1968-2010)

Jeden z najwybitniejszych polskich fotografów przyrody. Urodził się w Radomiu w 1968 r. Ukończył Akademię Podlaską w Siedlcach. Od młodości był zafascynowany twórczością Włodzimierza Puchalskiego, który był dla niego niedościgłym wzorem.

Fotografia przyrodnicza była wielką pasja jego życia. Przez wiele lat współpracował z czasopismami o tematyce przyrodniczej w Polsce, takimi jak m.in. Zwierzaki, Echa Leśne, Głos Lasu, Brać Łowiecka, Łowiec Polski, National Geographic, oraz agencjami zachodnimi m.in. z BBC (Nature Picture Library). 

Specjalizował się w fotografowaniu i filmowaniu zwierząt w ich naturalnym środowisku, szczególnie ptaków. Na podglądaniu przyrody spędzał kilka miesięcy w roku budując specjalne ukrycia w koronach drzew, wśród wodnych szuwarów lub wkopując się w ziemię - jak sam mówił, bawił się w Indian będąc dorosłym. 

Od 1998 roku zajmował się realizacją filmów o tematyce przyrodniczej. W 2001 roku zrealizował film "Podlaski Przełom Bugu", który w 2002 roku zdobył I nagrodę na ogólnopolskim przeglądzie filmów o tematyce ekologicznej w Przysieku koło Torunia. W kolejnych latach powstały filmy przyrodnicze: "Nadbużański Park Krajobrazowy", "Góry Stołowe", "Dolina Krasnej", "W obronie rzeki". W 2005 ukończył dwa kolejne filmy "W krainie Jodły, Buka i Tarpana" oraz "Małopolski Przełom Wisły". Był członkiem Związku Polskich Fotografów Przyrody, laureatem wielu nagród, m.in. Ludomira Benedyktowicza w dziedzinie artystycznej, Grand Prix w konkursie fotograficznym "Łowca Polskiego" im. Włodzimierza Puchalskiego oraz nagrody w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej. 

Jego prace można było podziwiać na wielu zbiorowych i indywidualnych wystaw fotograficznych. W roku 2002 wystawa indywidualna Artura pt. "Te co skaczą i latają" zdobyła I nagrodę przyznaną przez jury fotografików na Międzynarodowym Festiwalu Mikrosfera w Białowieży.
 
Był autorem wspaniałych albumów fotograficznych "Bug. Nadbużańskie Podlasie", " Z Bliska i Z Daleka. Piła i Okolice", "Kathmandu-Szkice" oraz "Królestwo Dzikich Gęsi" (wspólny projekt z Przemysławem Szymońskim), "Bug - pejzaż nostalgiczny", "Wisła - królowa rzek". 

Jego najwybitniejszym dziełem był album "Sowy Polski", do którego zbierał materiał ponad 8 lat. O skali fotograficznej trudności tego projektu świadczy fakt, że większość sów to ptaki prowadzące nocny tryb życia i dlatego ich fotografowanie wymaga  oprócz wielkich umiejętności również wyjątkowego zaangażowania i pracowitości. Książka nawiązuje do słynnych albumów Włodzimierza Puchalskiego i oprócz zdjęć zawiera dużo informacji poświęconych każdemu gatunkowi oraz opisy przygód jakie spotkały Artura podczas pracy nad albumem. Książka stała się bestsellerem na naszym rynku i cały jej nakład rozszedł sie błyskawicznie.

Wszyscy, którzy mieli okazję poznać go osobiście podkreślają jego pogodę ducha i entuzjazm. Ze swadą opowiadał o swojej pasji, o przygodach, o ukochanym Bugu. Wraz z Tomaszem Kłosowskim popularyzował polska przyrodę w dokumentalnym cyklu TVP "Dzika Polska".

Artur Tabor zginął tragicznie 2 lipca 2010 roku podczas wyprawy w Mongolii.

W uznaniu zasług Senat Rzeczypospolitej Polskiej odznaczył pośmiertnie Artura Tabora medalem "Dobro Rzeczypospolitej  Najwyższym Prawem". Medal przekazał rodzinie senator Stanisław Gorczyca

Grzegorz Pawlak - Artysta Fotografik Rzeczpospolitej Polskiej.. Zawodowo urzędnik, z zamiłowania fotograf, samouk. Członek Fotoklubu Rzeczpospolitej Polskiej oraz Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego (w latach 2011-2013 pełniący funkcję Prezesa,od 2014 roku członek Rady Artystycznej LTF). Artysta Fotografik Rzeczpospolitej Polskiej..

Grzegorz Pawlak pisze o sobie:
Fotografuję wszystko co Nas otacza, a czego na co dzień nie zauważamy bądź ignorujemy, przechodząc obok obojętnie. Z aparatem praktycznie się nie rozstaję, mam go zawsze przy sobie gotowego do zarejestrowania czegoś wartego pokazania. Chodząc z aparatem, nie szukam czegoś szczególnego,

ale zawsze jest coś co mnie zaintryguje, wtedy to uwieczniam. Rozglądam się w poszukiwaniu nowych form, ciekawych zestawień, zdarzeń, a znaleźć mogę człowieka, architekturę, światłocień.

Poza prezentacją własnej twórczości często pełnię rolę jurora w konkursach fotograficznych, kuratora lub pomysłodawcy wystaw i przedsięwzięć kulturalnych.

Moje fotografie były prezentowane w albumach fotograficznych, a także posłużyły jako ilustracje artykułów o Lublinie w wielu czasopismach o zasięgu lokalnym jak i ogólnopolskim.

​

W roku 2016 otrzymałem Gratulacje Zarządu Województwa Lubelskiego „… za stałą obecność w życiu kulturalnym regionu ...”

Edward Hartwig - wybitny fotografik, urodzony 6 września 1909 roku w Moskwie, zmarł 28 października 2003 roku w Warszawie. Wywarł duży wpływ na rozwój polskiej fotografii w latach 60. i 70. Członek ZPAF (w tym członek honorowy), wielokrotny przewodniczący Rady Artystycznej. Syn Ludwika, również fotografa, właściciela zakładu fotograficznego; właśnie od niego uczył się tajników profesji. W 1918, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wraz z rodziną przyjechał w nowe jej granice i zamieszkał w Lublinie. W latach 20., pod wpływem Jana Bułhaka, fotografował pejzaże, tworzył jednak prace odmienne: nastrojowe i tajemnicze, co przydało mu przydomek "mglarza". W latach 30. studiował w wiedeńskim Instytucie Graficznym pod kierunkiem Rudolfa Kopitza. Wiele jego wczesnych prac nie ocalało z wojennej pożogi, gdyż dom Hartwigów zniszczyła bomba.

Dalsze etapy jego twórczości obejmowały łączenie elementów graficznych z fotografią realistyczną, a od lat 70. eksperymenty z kolorem, kontynuowane w latach 90. (wówczas pojawiła się w jego twórczości fotografia abstrakcyjna).

Pierwszą wystawę indywidualną miał już w 1929. Był aktywny niemal do końca życia. W 1947 był współzałożycielem Związku Polskich Artystów Fotografików i przeżył wszystkich współzałożycieli. Przez FIAP został uhonorowany najwyższym tytułem: Honoraire Excellence FIAP, był też laureatem licznych nagród i odznaczeń państwowych, otrzymał m.in. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy(1997); zdobył medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960) za fotografię sportową. Został zaproszony do udziału w prestiżowej prezentacji „Dziesięciu Fotografików Świata”. Trzykrotnie miał wystawę retrospektywną w Zachęcie. Jego twórczość prezentowano w USA, Japonii, europejskich stolicach, trafiła do zagranicznych i polskich kolekcji. Autor albumów, m.in. Wariacje fotograficzne, Fotografika. W 1994 TVP zrealizowała filmy "Hartwig" oraz "I co dalej, panie Hartwig" – oba w reżyserii Adama Kulika.