Pierwsza część podsumowania do przeczytania (tutaj!). Czas na ukazanie Tygodnia Teatru od kuchni.

Rtaet (odbicie lustrzane), czyli spektakl oczami aktora...

W środę, 16 listopada br. na godzinę 18 został zaplanowany cykl teatralny „Młodzież oswaja Czechowa”. Zbiórka została ustalona na półtorej godziny przed pierwszym występem. Musiałem się pospieszyć, bo do wyjścia zostało mi dziesięć minut, a ja nie mogłem znaleźć moich białych, bawełnianych rękawiczek. Ooo są…

Jak zwykle spóźniony. Godzina 16:35 - dopiero wyjeżdżam z domu, w samochodzie starałem się skupić nad powtarzaniem w pamięci kwestii, aby uniknąć jakichkolwiek niespodzianek na scenie. Nie szło mi to za dobrze, ponieważ bardziej skupiłem się na piosence, która właśnie wybrzmiała w radiu. Po paru minutach mama przyjechała pod Radzyński Ośrodek Kultury „Oranżeria”, co za tym idzie moje plany powtarzania tekstu podczas jazdy legły w gruzach.

- Trzymaj się, przyjadę do kina na szóstą!

Uśmiechnąłem się powiedziałem: dzięki... i wybiegłem. Szczerze? Wielkie rozczarowanie. Prawie „wyplułem płuca”, kiedy już znalazłem się w garderobie po pokonaniu schodów, a tam wszyscy siedzą na podłodzie (niektórzy przebrani w kostiumy, inni nie) i rozmawiają, żartują, wspominają stare dzieje. Teraz sam sobie zadaję pytanie, dlaczego ja się tak śpieszyłem?

-Cześć wszystkim.

Chwilę później w garderobie pojawiła się Anna Warwas, która dźwigała wszystkie rekwizyty do trzech spektakli. Słowa uznania, nie tylko jak najlepiej wypełnia swoje obowiązki podczas organizacji Tygodnia Teatru, ale również jest niezastąpioną instruktorką naszego teatru, po prostu mentorką. W drzwiach pojawiła się Dominika Warpas, która wystąpi w „Niedźwiedziu”, czyli teatr w komplecie. Możemy zaczynać rozstawianie scenografii, ale zaraz, stół… Gdzie on jest? No tak, w 13-stce. ROK stał się moim drugim domem, dlatego otwarcie przyznam, że mam prawo się porządzić. Pobiegłem do skrzynki, znalazłem odpowiedni komplet kluczy i po chwili poszliśmy tam z  Agatą Grudzień.

- Kto wam dał klucze?

- To nasz drugi dom, sami sobie daliśmy (śmiech).

- Tylko uważaj na ten stół, jest zabytkowy.

To jest pewne, wszystko co ciężkie jest zabytkowe.

Dochodzi 17.00, zaczynamy próby. Jako pierwsi przystąpili do nich aktorzy z „Końskiego nazwiska”, spektakl dość krótki, przyjemny i wywołujący ciągłe wybuchy śmiechu na widowni. Żeby zbytnio nie przeszkadzać udałem się do garderoby i zacząłem zakładać żabot… Typowy mężczyzna:

-Żono pomożesz?

Moja teatralna partnerka o wiele lepiej sobie z tym poradziła. Potem pojawiliśmy się na scenie - teraz nasza kolej na próbę. Doszliśmy do połowy, kiedy w Oranżerii zaczęli pojawiać się pierwsi goście, aby zbytnio nie ujawniać treści postanowiliśmy je przerwać i wrócić do garderoby.

Która godzina? Ups... 17:30. Co to oznacza? Aktorzy występujący w  „Niedźwiedziu” pójdą na tak zwany żywioł bez prób.

Wszyscy byliśmy świadkami „cudu”. Kurtyna nie działa, musimy coś z tym zrobić. Niezastąpiony Roman Kot na pewno pomoże. Odpowiedni człowiek na odpowiednim miejscu. Naprawdę jeszcze dwie minuty temu przyciski odsłoń/zasłoń nie działały. Do momentu, gdy dotknął ich pracownik ROK-u. „Oranżeria” rządzi się własnymi prawami, co do tego nie mam żadnych wątpliwości.

Dochodzi 18.00, sala powoli zaczęła się zapełniać. Na widowni zasiedli patroni honorowi Radzyńskiego Tygodnia Teatru: Lucjan Kotwica i Jerzy Rębek.

Gdy dyrektor LO Ewa Grodzka przywitała wszystkich zgromadzonych, poczułem lekką tremę.

- Kiedy skończy trzeba zgasić światło na widowni. Dobrze, to ja zajmę się kurtyną.

Najpierw odsłoń, następnie zatrzymaj. Zaczynamy.

Na scenie jako pierwsi pojawili się aktorzy „Niedźwiedzia”: Dominika Warpas i Michał Musiatowicz. Chwilę później dołączył do nich Bartosz Twarowski. Żeby móc śledzić spektakl stanąłem za boczną kotarą i lekko ją odchyliłem, aby wszystko doskonale widzieć. Co się dzieje z widownią? Nikt się nie śmieje… Długo nie musiałem na to czekać, wraz z rozwojem dramatu Czechowa publiczność już nawet nie mogła powstrzymywać się od łez spowodowanych zbyt dużą ilością śmiechu. Wyszło super, co potwierdziły liczne brawa na widowni.

Czas na „Końskie nazwisko”. Na scenie pojawili się: Anna Czerwińska, Weronika Golec, Jakub Zając oraz Bartosz Twarowski. Nie mogłem obserwować zmagań moich teatralnych koleżanek oraz kolegów, ponieważ wspólnie z Agatą skupiliśmy się nad powtarzaniem tekstu. Jest dobrze, chyba wszystko pamiętam, trema jest - to też dobry znak. Ta jednoaktówka szybko się skończyła, co oznaczało że zaraz czeka mnie wyjście na scenę. Na początku musieliśmy zmienić scenografię i po chwili przedstawienie się zaczęło. Julka Woźniak jest już na deskach Oranżerii, dwa głębokie oddechy... wychodzę. Pierwsze, co muszę zrobić to udawać, że nie mogę z siebie wydusić ani słowa. Uff… jestem w domu, po tych gestach sala wybuchła śmiechem. To moja największa motywacja, kiedy je słyszę, daję z siebie wszystko. Wtedy to nie jest ten sam Kuba, co na próbach. Bardzo dobrze mi się współpracowało z moją sceniczną żoną - Agatą Grudzień. Wraz z rozwojem akcji widownia czasem nie mogła powstrzymać się od śmiechu. Trzydzieści minut występu, a dla mnie to była dosłownie minuta. Na szczęście nie zapomniałem tekstu, poszło jak z płatka. Emocje opadły, czas na ukłony… Z całą wiarą mogę się przyznać, że to była rola mojego życia, co za tym idzie to po prostu nie mogło się nie udać.

Kiedy wychodziłem z ROK-u Anna Warwas z wrażenia aż mnie uściskała, to było bardzo miłe. Po powrocie do domu mama zadała mi pytanie:

- Może zamiast dziennikarstwa wybierzesz aktorstwo?

II Radzyński Tydzień Teatru przeszedł do historii już teraz serdecznie zapraszamy za rok. Do zobaczenia!