Zastanawiam się – kim ja jestem, by pisać recenzję tak wartościowej i emocjonalnej muzyki oraz tak doskonałych muzyków? Nie napiszę – opowiem o swoich odczuciach podczas bycia w cieniu mojego aparatu przed sceną.

Koncert zaczął się o 19.00. Bez najmniejszych opóźnień dyrektor Zbigniew Wojtaś powitał wszystkich przybyłych i otworzył koncert „Okolice Bluesa” na którym mogliśmy zobaczyć Weronikę Sańczyk, Piotra „Lupi” Lubertowicza, Bogusława Marszałka, Wiesława „Blachę” Blażkiewicza, Krzysztofa „Pioruna” Idzikowskiego, Jacka Musiatowicza z synem Michałem, Sławka Pyrko i Wojtka „Molasa” Gila. Usłyszeliśmy ich między innymi w utworach Boba Dylana, Gangu Olsena, Rolling Stones, czy Erica Claptona.

Chciałbym zadać pytanie wszystkim obecnym na tym koncercie. Czy próbowaliście zamknąć oczy na którejkolwiek piosence wykonywanej przez Jacka Musiatowicza lub jego przyjaciela Piotra Lubertowicza? Ja próbowałem i uwierzcie mi nic tak nie oddaje wspomnień, emocji i przeżyć jak muzyka powyższych Panów i ich bandu. Muszę w tym miejscu wspomnieć o Michale Musiatowiczu, który pokazał niezwykły kunszt gry na gitarze elektrycznej. Dwie wokalistki, które miałem okazję oglądać swoim wokalem wciskały w fotel. Z któregoś siedziska na widowni usłyszałem słowa „Ona jest lepsza od Edyty Górniak”.

Dziękuję bardzo muzykom - przede wszystkim za emocje i doskonałą muzykę. Gdy wracałem do domu w moim aucie, dzięki Wam nadal grał blues – nawet nie wiem skąd miałem ten gatunek muzyczny w swojej płytotece.

Z tego wydarzenia mam dla Was niewiele, ponieważ mogę tylko zaprezentować kilkadziesiąt fotografii oraz tę krótką recenzję. Co prawda publiczność dopisała, lecz nie wszystkie miejsca były zajęte, przez co śmiało mogę powiedzieć – kto nie był, niech bardzo żałuje.